JKW
Administrator
Dołączył: 25 Lut 2009
Posty: 2981
Przeczytał: 0 tematów
Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: Wrocław
|
|
Narodziny kociątka!
Kocica już w trakcie porodu zajmuje się nowonarodzonym kociakiem myjąc go i przegryzając pępowinę. Jeśli jest to kotka rodząca po raz pierwszy może się zdarzyć, że będzie konieczna nasza pomoc. Natychmiast po urodzeniu należy usunąć zalegający śluz z pyszczka i przewodu nosowego (nawet ustami!) aby umożliwić mu oddychanie, jeśli kociak nie oddycha lub oddech jest nierówny należy zastosować sztuczne oddychanie przyciskając tylne łapki do klatki piersiowej lub wziąwszy kociątko w dłonie (zamykamy w nich kotka) i zakreślamy kilkakrotni nimi szybki łuk. Jeśli kocica nie odgryzła pępowiny też musimy ją w tym zastąpić zaciskając pępowinę bardzo mocno palcami na chwilę lub (co jest pewniejsze) zawiązując mocno nitkę w odległości około 2-4 cm od brzuszka kociaka którą odcinamy potem wyjałowionymi nożyczkami około 0,5 cm nad węzłem.
Kociaki w tym momencie są ślepe, bezzębne i głuche (przewody słuchowe otwierają się dopiero później, mniej więcej w drugim tygodniu życia) a ich ciałka pokryte są gęstym krótkim włosem.
Kotka normalnie sama zajmuje się kociakami leżąc wśród nich w gnieździe. Przez pierwsze dni prawie wcale ich nie opuszcza wychodząc jedynie na krótko aby załatwić się, napić wody i zjeść, możemy jej to ułatwić stawiając w pobliżu gniazda miseczkę z wodą, drugą z jedzeniem oraz kuwetę. Kotka cały czas pielęgnuje kocięta karmiąc je, myjąc i usuwając odchody.
Kocięta zaraz po urodzeniu są w stanie czołgać się pomagając sobie przednimi łapkami i bardzo szybko zaczynają ssać (czasami staczają „boje” między sobą o dostęp do najlepszego sutka). Około 6 dnia zaczynają się kociakom otwierać oczy (jeśli kociak urodzi się z oczkami otwartymi w 99% będzie on ślepy). Jeśli kotka prawidłowo opiekuje się kociętami w tym okresie nasza ingerencja ogranicza się jedynie do obserwacji czy wszystkie kocięta mają jednakowy dostęp do sutek i czy są najedzone (brzuszki powinny być wypełnione, delikatnie zaokrąglone, ale nie napięte). Dobrym wskaźnikiem jest też zachowanie kociąt, jeśli są najedzone i „zadowolone” śpią i jedzą na zmianę, nie piszczą i są spokojne, a ich sierść jest gładka błyszcząca i przylegająca do ciałka.
Po kilku dniach kotka opuszcza porodówkę i przenosi kociaki w inne zaciszne miejsce. Jest to spowodowane instynktowną koniecznością zmiany miejsca gdyż to gdzie rodziła jest przesiąknięte zapachem porodu co może zwabić jakiegoś drapieżnika. Mimo setek lat jakie upłynęły od udomowienia kota instynkt jest tak samo silny jak przed tysiącami lat.
Tak mijają pierwsze dwa tygodnie życia. W drugim tygodniu kociaki próbują, trochę jeszcze nieporadnie, biegać na uginających się łapkach a łebek się trzęsie i czasami przeważa powodując upadek malucha. W miarę normalnie będą chodzić po upływie trzech – czterech tygodni, a biegać około piątego tygodnia życia.
Na początku trzeciego tygodnia wyrzynają się maluchom pierwsze mleczne ząbki, które do ósmego tygodnie staje się kompletne (składa się ono z 26 zębów). Pokazanie się pierwszych ząbków jest dla nas sygnałem, że należy zaczynać dożywianie kociąt (nawet jeśli kotka jeszcze chętnie je karmi) musami mięsnymi lub drobniusieńko posiekanym (zmielonym) mięsem wołowym lub drobiowym. Bardzo często czterotygodniowe kotki próbują samodzielnie wychodzić z gniazda i jeść z miseczki (najlepiej dawać im jeść na czymś bardzo płaskim).
W tym też czasie (czwarty, piąty tydzień) kociaki biorąc przykład z matki zaczynają uczyć się korzystania z kuwety. W szóstym tygodniu życia odrobaczamy kocięta i powtarzamy ten zabieg jeszcze raz po upływie tygodnia. W siódmym tygodniu kociaki samodzielnie biegają i dokazują w domu dlatego należy usunąć z ich zasięgu wszystko co może być dla nich niebezpieczne (ostre przedmioty, sznurki, nici, itd.). Nadchodzi czas na pierwsze szczepienia ochronne, przeprowadzamy je w ósmym, dziewiątym tygodniu życia i powtarzamy w dwunastym.
A co robić jeśli kotka (z różnych powodów) nie opiekuje się prawidłowo kociakami?
Wtedy możemy podjąć próbę samodzielnego odchowania kociąt, ale jest to bardzo trudne i bardzo często nawet doświadczonym hodowcom się to nie udaje.
Jeśli się na to zdecydujemy musimy całkowicie zastąpić kotkę.
Karmimy najpierw co godzinę, potem co dwie – trwa to dwa tygodnie. Karmimy specjalnym mlekiem (do nabycia w sklepach zoologicznych i lecznicach weterynaryjnych) ze specjalnej butelki/smoczka. Musimy niezwykle uważać aby „nie zalać” kociaka (czyli mówiąc brutalnie nie utopić w mleku jeśli dostałoby się do noska). Po dwu tygodniach karmimy stopniowo coraz rzadziej, dochodząc do 5-6 na dobę. Około końca trzeciego i początku czwartego tygodnia podajemy „kocie mleczko” na spodeczku, najpierw uczymy je pić „po palcu”. Jeśli nauczą się pić samodzielnie zaprzestajemy karmienia butelką/smoczkiem. A od czwartego oczywiście uczymy też (jak przy normalnym odchowie) jedzenia pokarmu stałego.
Temperatura w jakiej kociak powinien przebywać przez cały czas to 32-34 stopnie Celsjusza i taką musimy mu zapewnić. Po nakarmieniu delikatnie masujemy kociątku brzuszek (palcem delikatnie nasmarowanym oliwką dla niemowląt), dbamy też o czystość kociątka myjąc go wilgotnym płatkiem kosmetycznym (nie wolno nam zapomnieć o okolicach odbytu!).
Prawidłowo rozwijający się kociak w ciągu pierwszego tygodnia podwaja swą wagę a po trzech potrajają ją (kocurki nawet jeszcze szybciej przybierają na wadze).
Po 12 tygodniach kociak ma już mniej więcej ustabilizowaną barwę futerka, powinien sam jeść, umieć bezbłędnie korzystać z kuwety, spokojnie znosić zabiegi pielęgnacyjne (kąpiel, czesanie, obcinanie pazurków) oraz nie protestować przy braniu go na ręce - czyli powinien być powoli szykowany do opuszczenia rodzinnego domu.
W tym czasie (trzeci miesiąc życia) zaczyna się wymiana zębów mlecznych na stałe (zębów stałych jest 30!!) dlatego też bardzo wielu hodowców odwleka chwilę opuszczenia domu przez kociaka aż do chwili całkowitej ich wymiany aby stwierdzić czy zgryz jest prawidłowy (dla persów i egzotyków dopuszczalny jest 2 mm przodozgryz). Można zaryzykować stwierdzenie, że w szóstym miesiącu życia stają się całkowicie samodzielne.
Wiek / Waga
1 dzień / 70 – 135 gramów
5 dni / 90 - 220 gramów
10 dni / 130 - 280 gramów
15 dni / 175 - 335 gramów
20 dni / 210 - 415 gramów
25 dni / 230 – 480 gramów
30 dni / 260 - 520 gramów
35 dni / 290 - 620 gramów
40 dni / 305 - 670 gramów
45 dni / 380 - 765 gramów
50 dni / 390 - 880 gramy
|
|