Perska Alternatywa

Wzrok
Oko kota zbudowane jest podobnie do oka człowieka. Siatkówka posiada jednak więcej pręcików a mniej czopków i jest bardziej czułe na niskie natężenie światła choć pozbawione jest rozpoznawania szczegółów.
Widzenie w ciemności (dokładnie przy bardzo niskim natężeniu światła) jest możliwe dzięki mechanizmowi „zbierającemu” promienie świetlne. Irydyzujący nabłonek naczyniówki położony za siatkówką składa się kilku warstw komórek mających zdolność odbijania światła, czyli jego zwielokrotniania.
W związku z tym, oko kota posiada również mechanizm zabezpieczający przed zbyt wielkim natężeniem światła.

Tym zabezpieczeniem jest szczelinowa budowa źrenicy pozwalająca na prawie całkowite jej zwężenie.
Wszystkie koty rodzą się z oczami koloru niebieskoszarego, wybarwienie następuje około 12 tygodnia życia.

Kot posiada zdolność widzenia dwuocznego (podobnie jak człowiek) czyli trójwymiarowego dzięki temu że pola widzenia zachodzą na siebie. Pole to u kota wynosi ono 130° przy pełnym polu widzenia 285°. Godne podkreślenia jest to, że im czaszka kota jest bardziej „płaska” tym to pole widzenia dwuocznego jest większe, czyli u persa jest większe niż np. u syjama.

Rysunek na podstawie książki Dawida Taylora "Ty i Twój KOT"

Kocie oko jest również wyposażone w tzw. trzecią powiekę – migotkę umieszczoną w wewnętrznym kąciku każdego oka, która normalnie nie jest widoczna. Jej zadaniem jest czyszczenie rogówki z pyłu i kurzu.

Słuch.
Małżowiny uszne kota wyposażone jest w 30 mięśni które dają możliwość wykonywania nim ruchów obrotowych co pozwala na lepszą lokalizację dźwięków. Zakres dźwięków odbieranych i rozróżnianych przez kocie ucho zawiera się pomiędzy 10 a 80 tys. Hz (największa wrażliwość około 13 tys.Hz.). Kocięta zaczynają słyszeć w wieku 3 tygodni. Z wiekiem następuje osłabienie zdolności słyszenia, szczególnie tonów wysokich.

Węch i smak.
Można powiedzieć, że u kotów zmysł węchu i smaku są ściśle związane, objawia się to posiadaniem narządu Jacobsona leżącego w przedniej części podniebienia. Rola tego narządu nie jest poznana całkowicie, uważa się jednak iż pozwala on na „smakowanie” zapachu co objawia się niezwykle specyficznym grymasem pyszczka, tzw. flahmingiem (lekko otwarty pyszczek przy zmarszczonym nosie i cofniętych wargach).
Nabłonek wyściełający koci nos zawiera 19 milionów zakończeń nerwowych mogących odbierać bodźce zapachowe (pies 147 milionów).
Koci język jest wyposażony w kubki smakowe tak jak innych zwierząt i człowieka, nie posiadają jednak kubeczków smakowych reagujących na „słodycz”.

Dotyk.
Kot odbiera bodźce dotykowe całą powierzchnią ciała (tzw. ciałka dotykowe) a także za pomocą włosów dotykowych (włosy zatokowe) czyli wibrysów. najbardzej widoczne to wąsy i brwi, choć znajdują się one również na wewnętrznej stronie przednich łap oraz stopach, jak również na łysinkach między okiem a uchem oraz wewnątrz małżowiny usznej.

Inne.
Innymi typowymi dla kota to zmysłami i zachowaniami są:
- zmysł równowagi, który jest o wiele lepiej wykształcony niż zmysł równowagi człowieka, jest to spowodowane bardzo szybkiemu przekazywaniu bodźców płynących od oka poprzez mózg do mięśni i stawów. Dodatkowo jest to wspomagane przez współdziałanie z ruchami kociego ogona, który działa jako przeciwwaga.
Ze zmysłem równowagi jest powiązana zdolność „spadania na cztery łapy”. Kiedy kot zaczyna spadać jego oczy i aparat przesionkowy umieszczony w uchu środkowym przekazują do mózgu dane o położeniu głowy względem ziemi. Następuje błyskawiczna reakcja i kot zaczyna się „obracać” ustawiając głowę nosem do ziemi a całe ciało dostosowuje się do ułożenia głowy (ogon działa jako swoisty ster obracając ciało). Kot jest gotowy do miękkiego lądowania na łapach (patrz >>>TUTAJ<<< );
- zdolność „orientacji/lokalizacji” pozwalająca na powrót nawet z bardzo dalekiej odległości do swego domu lub na odnalezienie swego właściciela;
- zdolność wyczuwania/odbierania drgań, np. drgań sejsmicznych, dzięki której mogą ostrzegać swym zachowaniem przed zbliżającymi się trzęsieniami ziemi;
- zdolność lokalizacji tzw. podziemnych żył wodnych;
- zdolność odbioru nastroju lub złego samopoczucia osoby z którą są związane uczuciowo;
- posiadają również swoiste poczucie czasu, i potrafią np. o określonej porze domagać się posiłku budząc opiekuna gdy ten zapadnie w drzemkę;